بنام خدا
این اولین پست من در این وبلاگ است و امیدوارم بتوانم این وبلاگ را همیشه به روز نگه دارم. به امید پروردگار و با توکل بر او آغاز می کنم.
تکیه بر تقوی و دانش در طریقت کافری است!
راهرو گر صد هنر دارد، توکل بایدش!
حافظ
------------------------------------------
این اولین پست من در این وبلاگ است و امیدوارم بتوانم این وبلاگ را همیشه به روز نگه دارم. به امید پروردگار و با توکل بر او آغاز می کنم.
تکیه بر تقوی و دانش در طریقت کافری است!
راهرو گر صد هنر دارد، توکل بایدش!
حافظ
------------------------------------------
با نام خدا، اولین توضیح یکی از ابیات خواجه شمس الدین محمد حافظ شیرازی را،چنانکه گفته بودم، اینجا می نویسم.
این اولین سعی من، همچنین محکی است تا ببینم چگونه از آن استقبال می شود، و اگر استقبالی، چنانکه شایان آن است نشود، این زحمت را اینجا به خود هموار نخواهم کرد و در جای مناسب تری به آن ادامه خواهم داد.
------------
سراسر بخشش جانان طریق لطف و احسان بود
اگر تسبیح می فرمود و گر زنار می آورد
جانان، خداست، و البته می تواند برای سالک راه حق، مراد یا مرشد هم باشد. غیر از آن، یک معشوق زمینی یا به تعبیر حافظ " صنم " ( بت، زیبارو، شاهد ) هم باشد چنانکه در بیت زیر از خواجه:
گفتم صنم پرست مشو با صمد نشین
گفتا به کوی عشق هم این و هم آن کنند!
که منظور از صمد، خداست ( الله الصمد )
پس:
سراسر اوامر و توصیه ها و هدایت های " جانان "، از روی لطف و احسان بود، چه آنجا که فرمان " تسبیح " میداد و چه آنجا که امر به " زنار " می کرد.
تسبیح فرمودن، یعنی امر به عبادت و زهد و " شریعت مدار " بودن.
زنار آوردن، یعنی امر به فسق و فجور و کفر و الحاد و ... .
زنار، پوشش یا کمربند یا چیزی شبیه به آن بوده که در قدیم، اهل کتاب، یا به تعبیر آن زمان، کفار باید به خود می بستند تا از مسلمین تمیز داده شوند.
در کتابی به گمانم از شیخ اشراق، شهاب الدین سهره وردی خواندم که اگر مرشدی به مریدش فرمان به انجام کاری خلاف دین و شریعت بدهد و مرید در آن چون و چرا کند، او کافر شده و از حلقه ی مرید و مرادی بیرون افتاده است.
یک نمونه ی معروف زنار بستن، داستان شیخ صنعان و عاشق شدن او به دختر ترساست که داستان آن در منطق الطیر عطار آمده است و من آن را در قسمت یادداشت هایم در فیسبوک توضیح داده ام. و حافظ با اشاره به این داستان می گوید:
گر مرید راه عشقی فکر بدنامی مکن
شیخ صنعان خرقه رهن خانه ی خمار داشت!
والسلام علی من اتبع الهدی -------------------------
ناصر دادرس 1392/11/29
این اولین سعی من، همچنین محکی است تا ببینم چگونه از آن استقبال می شود، و اگر استقبالی، چنانکه شایان آن است نشود، این زحمت را اینجا به خود هموار نخواهم کرد و در جای مناسب تری به آن ادامه خواهم داد.
------------
سراسر بخشش جانان طریق لطف و احسان بود
اگر تسبیح می فرمود و گر زنار می آورد
جانان، خداست، و البته می تواند برای سالک راه حق، مراد یا مرشد هم باشد. غیر از آن، یک معشوق زمینی یا به تعبیر حافظ " صنم " ( بت، زیبارو، شاهد ) هم باشد چنانکه در بیت زیر از خواجه:
گفتم صنم پرست مشو با صمد نشین
گفتا به کوی عشق هم این و هم آن کنند!
که منظور از صمد، خداست ( الله الصمد )
پس:
سراسر اوامر و توصیه ها و هدایت های " جانان "، از روی لطف و احسان بود، چه آنجا که فرمان " تسبیح " میداد و چه آنجا که امر به " زنار " می کرد.
تسبیح فرمودن، یعنی امر به عبادت و زهد و " شریعت مدار " بودن.
زنار آوردن، یعنی امر به فسق و فجور و کفر و الحاد و ... .
زنار، پوشش یا کمربند یا چیزی شبیه به آن بوده که در قدیم، اهل کتاب، یا به تعبیر آن زمان، کفار باید به خود می بستند تا از مسلمین تمیز داده شوند.
در کتابی به گمانم از شیخ اشراق، شهاب الدین سهره وردی خواندم که اگر مرشدی به مریدش فرمان به انجام کاری خلاف دین و شریعت بدهد و مرید در آن چون و چرا کند، او کافر شده و از حلقه ی مرید و مرادی بیرون افتاده است.
یک نمونه ی معروف زنار بستن، داستان شیخ صنعان و عاشق شدن او به دختر ترساست که داستان آن در منطق الطیر عطار آمده است و من آن را در قسمت یادداشت هایم در فیسبوک توضیح داده ام. و حافظ با اشاره به این داستان می گوید:
گر مرید راه عشقی فکر بدنامی مکن
شیخ صنعان خرقه رهن خانه ی خمار داشت!
والسلام علی من اتبع الهدی -------------------------
ناصر دادرس 1392/11/29
زُنّار
0 نظرات:
ارسال یک نظر