یارم چو قدح به دست گیرد

یارم چو قدح به دست گیرد
بازار بتان شکست گیرد!

در پاش فتاده‌ام به زاری
آیا بود آن که دست گیرد؟

در بحر فتاده‌ام چو ماهی
تا یار مرا به شست گیرد

هر کس که بدید چشم او گفت
کو محتسِبی که مست گیرد؟

خرم دل آن که همچو حافظ
جامی ز می الست گیرد!
-----------------------------
توضیح:
یار حافظ اینجا همه ی کسانی هستند که همچون من، به رهنمودها و جهان بینی حافظ ایمان کامل دارند و مطلقا از او پیروی می کنند و مرید او هستند و او را مراد و معلم و مربی خود می دانند.

حافظ می گوید وقتی این یار، قدح و جام شراب را به دست می گیرد و می نوشد و مست میشود، بازار بتان، یعنی سیمبران مه پیکر زیبا روی، از رونق می افتد و به قول او شکست می گیرد یا می خورد.

و حافظ، زار و نزار به پای این یار افتاده تا مگر به او رحمی کند و کمکش کند و دستش را بگیرد.

حافظ، خود را به ماهی در دریا تشبیه کرده و امیدوار است که یار او را با شست، که به معنی تور ماهیگیری است، صید کند و بگیرد.

چشمان یار، چنان شهلا و شیداست، که به چشمان مستان لایعقل شبیه است، و حافظ می پرسد، کو محتسبی، داروغه ای یا کلانتری، که این مست را دستگیر کند!

 الست، زمانی است که، به گفته ی قرآن، ما در پشت پدرانمان و شاید آدم ابوالبشر بودیم و پروردگارمان خود را به ما شناساند و خطاب به ما گفت: 

" الست بربکم "؟ و ما تایید کردیم که: " بلی "، و در واقع بار امانت را همانجا بر دوش گرفتیم. و عهد الست هم در واقع همان زمانی است که این پرسش و پاسخ بین رب و پروردگار ما، و ما، اتفاق افتاد. و می الست، آن شرابی است که خداوند، این ساقی اول و آخر، در عهد الست در جام ما ریخت، و بعضی از ما همچنان مدهوش آن می هستیم و اکثر ما به هوش آمده ایم و مستی از سرمان پریده و " عاقل " شده ایم.

واسلام علی من اتبع الهدی

ناصر دادرس 1393/1/5